- rozkaźnik
- rozkaźnikmiGen. -a jęz. the imperative, imperative mood.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
rozkaźnik
Look at other dictionaries:
rozkaźnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} w gramatyce: tryb rozkazujący czasownika; także: forma czasownika w takim trybie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Formy rozkaźnika. Wypisać rozkaźniki z tekstu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkaźnik — m III, D. a, N. rozkaźnikkiem; lm M. i jęz. «tryb rozkazujący» … Słownik języka polskiego
rozkazujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozkazywać (p. rozkazać) rozkazujący w użyciu przym. «wyrażający rozkaz, nakaz; kategoryczny, ostry, groźny» Rozkazujący głos, ton. ∆ jęz. Tryb rozkazujący «forma czasownika wyrażająca rozkaz; rozkaźnik» … Słownik języka polskiego
rozkaźnikowy — przym. od rozkaźnik Formy rozkaźnikowe … Słownik języka polskiego
